Wegwedstrijd Borsbeke

Een menigte van 130 renners gingen van start te Borsbeke. Er werd van in het begin enorm aan de boom geschud en elke ronde vielen renners af. Het was van groot belang om zo ver mogelijk vooraan mee te rijden zodat je niet uit het peloton geschud werd.
Een renner reed me  ergens in het begin van de wedstrijd aan en viel. Ik kon mijn evenwicht terug vinden maar kwam daarbij onder de shifter van de renner naast me terecht. Ik wist onmiddellijk dat dit niet OK was. Ik voelde een brandende pijn aan mijn linkerhand maar wist niet wat er precies scheelde. Gelukkig had ik, op aanraden van mijn broer, handschoenen aan gedaan. Anders was het erger geweest.
Naar het einde toe telde ik de klimmen echt af maar de adrenaline die door mijn lijf liep, hielp me op de been. 
Na de wedstrijd kreeg ik mijn handschoen niet goed uit en bleek het bloed uit de lelijke snee al gestold. Na controle een flinke kneuzing, die ik tijdens het trainen toch wel behoorlijk voel, maar gelukkig niets gebroken of gebarsten. Zonder handschoenen aan, was een ander paar mouwen geweest. Maar goed, alles OK.
Komend weekend ga ik met mijn collega-renners, waarmee ik de 3-uren race won te Kessel vorig jaar, naar het huisje Haus Lela te Born (Amel) - onze hoofdprijs- genieten en trainen voor het BK.